Miniaturka - Noc bez końca

Przyjaciółki były dzisiaj tak zabiegane. Solenizantka miała tylko się odprężać i wyglądać cudownie i choć chciała pomóc Hermiona była nieugięta. Tak więc cały dzień spędziła w kąpielach w błocie lub mleku, z maseczką z wodorostów na twarzy (Fuj!) i dłońmi w jakimś wosku. Tak naprawdę Ginny nie bardzo wiedziała jak to działa, ale było całkiem przyjemne, więc nie obchodziło jej to. Dziwnie się czuła wiedząc, że jej przyjaciółka ugania się za wszystkimi i nie ma chwili wytchnienia, a ona nic nie robi cały dzień, jednak w końcu to są jej dwudzieste urodziny. Ginevra Weasley kończy już dwadzieścia lat. Tyle się zmieniło przez te wszystkie lata. Ciągle czuła żal, kiedy pomyślała o zmarłym bracie, ale wiedziała, że nie chciałby aby się smuciła. Ponadto Luna krzyczała kiedy musiała poprawiać makijaż z powodu łez. Luna Lovegood stylistką! Świat oszalał - myślała solenizantka. Po skończeniu szkoły Luna całkowicie się zmieniła. Ciągle była rozmarzoną dziewczyną, ale skończyła z rzodkiewkami i przejrzała na oczy. Teraz wszystkie czarownice na świecie chciały aby uszyła dla nich sukienkę lub udekorowała ich twarze. Seria kosmetyków i salonów kosmetycznych "Każdy jest piękny" osiągnęło sukces na skalę światową. Dochodziła godzina piętnasta i dziewczyna musiała opuścić gorące baseny. Założyła szlafrok i usiadła przed lustrem. Luna zaczęła zajmować się jej włosami jakby zaraz miała iść do ślubu. Zrelaksowała się i pozwoliła przyjaciółce działać.
Hermiona Granger - przyjaciółka na dobre i złe dzisiaj przechodziła samą siebie. Od rana biegała od sali do sali aby wszystko przygotować, wszystkiego dopilnować i skorygować. Podarowanie pomocnikom telefonów komórkowych było zbawieniem i wszystko szło sprawniej. Teraz postanowiła zająć się sobą. Założyła prostą, czarną sukienkę koktajlową i szpilki koloru dzikiej wiśni. Takim samym odcieniem ubarwiła usta. Oczy przejechała tuszem i kredką, a włosy związała w piękny warkocz. Była gotowa. Wróciła na salę balową i wirowała pośród zatrudnionych kelnerów i muzyków. Po kilkunastu minutach zaczęli zjawiać się goście. Harry Potter, Ron Weasley, Blaise Zabini - wymieniała w myślach osoby, które dostrzegła przy stosie prezentów - Draco Malfoy... chwila, chwila! Wróć. Draco Malfoy?! A tak. Każdy mógł przyjść z dodatkową osobą, a ostatnio Blaise zakumplował się z Ginny. Parvati i Padma Patil, George z Angeliną, Lee Jordan, Dean Thomas, Seamus Finnigan, Neville Longbottom i wiele, wiele więcej gości, którzy co chwila rozpływali się w świetle i stali się nieuchwytni dla Hermiony. Kiedy wszyscy przybyli razem z gośćmi włożyła swoją maskę. To był punkt, o którym główna atrakcja przyjęcia nie miała pojęcia. Maski. Każdy otrzymał przy wejściu taką samą, dlatego dziewczyny ciężko było rozpoznać, a chłopaków wszystkich w czerni wcale. W końcu na szczycie schodów prowadzących do sali balowej pojawiła się Ginny. W cudownej sukience koloru kości słoniowej kroczyła powoli na schodach. Reflektor skierował się na nią. Długi tył sukienki ciągnęła po ziemi. Z przodu suknia sięgała jej do połowy uda. Włosy zostały upięte w kok, jednak pozostały luźne pasma. Cała sala wstrzymała oddech. Na twarzy solenizantki pojawiło się zdziwienie. Zaraz za nią pojawiła się Luna w pięknej, szarej sukience. Mimo wszystko każdy patrzył na pannę Weasley. Wydawała się płynąć w powietrzu, a suknia unosiła się razem z nią. Jakby ubrała chmurę, a nie prawdziwą tkaninę. W końcu bracia poprosili ją do tańca, a zewsząd popłynęły łagodne dźwięki. Ktoś poprosił również Hermionę. Po kilku chwilach zrozumiała, że to Harry.

Nikt nic nie mówił o maskach! - oburzyła się w myślach Ginny, jednak George już zdążył porwać ją do tańca. Tradycją było, żeby rozpocząć od rodziny. Przetańczyła z wszystkimi braćmi (Czemu miała ich tak wielu?!) i została zaciągnięta pod stos z prezentami gdzie wszyscy po kolei składali jej życzenia, przytulali ją i całowali w policzki. Najpierw podeszli Harry z Hermioną, potem Luna z Nevillem (Swoją drogą byliby niezłą parą), następnie Dean i Seamus, Parvati i Padma, w końcu zostali tylko Blaise i ... Draco? (Jak przyniósł prezent to wcale mi nie przeszkadza. - Zaśmiała się myślach.)
- Wyglądasz niesamowicie. - Szepnął Draco.
- Dziękuje. - Uśmiechnęła się Ginny.
- Wszystkiego najlepszego piękności! - Blaise ją uściskał, a potem Hermiona wyszła na środek i ogłosiła, że czas na szampana. Każdy dostał po kieliszku musującego płynu.
- Wznieśmy toast za moją cudowną, kochaną, niepowtarzalną przyjaciółkę, która skończyła już dwadzieścia lat. Kiedy minął ten czas? Życzymy ci, aby było tylko lepiej. Za Ginevrę Weasley naszą Ginny! - Wzniosła swój kieliszek z szampanem i w ślad za nią zrobili to wszyscy pozostali. Przez chwilę nie było słychać żadnych hałasów aż w końcu na scenie zawitały Fatalne Jędze. Goście oszaleli. Każdy założył jedwabna maskę i pobiegł jak najbliżej sceny. Solenizantka przepychała się do przodu. Zrobiło się gorąco i wreszcie zaczęła się prawdziwa zabawa. Na tacach przyniesiono Ognistą Whisky i nikt już nie dbał o etykę. Po godzinie stoły zapełniły się daniami głównymi czyli mięsa, zapiekanki i wszystko inne co da się zjeść. Parkiet trochę opustoszał, bo część gości usiadła by coś przekąsić, a część wyszła na balkon by odetchnąć świeżym powietrzem. Ginny musiała przecisnąć się przez cały tłum aż dotarła do drzwi. Co krok ktoś ją zaczepiał, a ona nie miała pojęcia kim kto jest. Była jedyną osobą bez maski. Trochę ją to irytowało. Otworzyła drzwi i poczuła na twarzy chłodny powiew. Podeszła do balustrady i zamknęła oczy. Ktoś zakradł się od tyłu i położył dłonie na jej talii. Powoli odwróciła się i zobaczyła przystojnego mężczyznę w garniturze. Poznała go po butelkowo zielonym krawacie i platynowych włosach.
- Jak podoba ci się impreza? - Zapytała.
- Jest cudowna, ale raczej ja powinienem zadać ci to pytanie. W końcu to tobie ma się podobać najbardziej. - Odpowiedział. Ze środka usłyszeli jak muzyka zwiększa tempo i goście coraz chętniej wracają na parkiet.
- Chodź, zatańczymy. - Pociągnęła go na środek. Zaczęli się ruszać do rytmu i wkrótce impreza zmieniła się w dyskotekę. Zapadła upalna, sierpniowa noc. Światła powodowały u niektórych ciemne plamy przed oczami, jednak nic nie popsuło im zabawy.  Puszczali coraz szybsze piosenki, poziom alkoholu wzrastał w krwi każdego z obecnych i tym samym wszyscy robili się coraz bardziej śmiali. Mężczyźni łapali dziewczyny za biodra, przyciągali bliżej siebie, aż w końcu tańczyli tak blisko siebie, że bardziej się nie dało. Około drugiej w nocy Ginny poczuła, że musi wyjść na chwilę, bo zaraz się rozpadnie. Na balkonie nikogo nie było poza jedną osobą. Tą samą co wcześniej. Pan Malfoy stał oparty nonszalancko o framugę drzwi i przyglądał się solenizantce. Wkrótce oboje opadli na kanapę.
- Nie mam już siły. Jestem wykończona. - Powiedziała ruda ściągając buty i rozmasowując stopy. Tyle godzin w szpilkach było udręką.
- Chodź ze mną.
- Co?
- Chodź ze mną. Pokaże ci świetne miejsce. Zaufaj mi. - Uśmiechnął się tajemniczo i włożył buty z powrotem na nogi dziewczyny. Złapał ją za rękę i już stali na ruchliwej ulicy.
- Gdzie my jesteśmy? - Zdziwiła się Gryfonka, chociaż nie protestowała. Czuła wibrację tego miejsca, przypływ nowej energii i jakby podniecenie.
- Jesteśmy w Tokio. Idziemy na prawdziwą dyskotekę. - Uśmiechnął się ponownie i pociągnął ją za sobą do pubu. Wciągnął ją do łazienki i zaczął bawić się różdżką. Wkrótce sukienka Ginny była obcisła, mini i podkreślała jej atuty. Draco miał na sobie czarne rurki, luźny t-shirt i czarny zegarek. Wyglądali cudownie. Złapał ją w talii i razem weszli do najmodniejszego klubu w całym Tokio. Nie wiadomo skąd leciała muzyka. Szybka, energiczna i chociaż miała to samo tempo co piosenki czarodziejów była jakby świeższa i lżejsza. Wirowali na parkiecie i zamawiali kolejne drinki. Draco musiał być tu już kilka razy, bo niektóre osoby go poznawały.
- To wszystko mugole. - Szepnął jej do ucha. Nie wierzyła jak bardzo się zmienił. Po kilkunastu drinkach byli już prawie pijani. Około piątej nad ranem wyszli z klubu i znaleźli hotel, w którym Draco wynajmował apartament na stałe. Był bardzo nowoczesny. Prawie cały przeszklony, na najwyższym piętrze. O wschodzie słońca rozciągała się cudowna panorama miasta. Ginny podziwiała widoki aż poczuła delikatne pocałunki na szyi. Odwróciła powoli głowę i pocałowała go w usta. Namiętnie, łapczywie. Chciała więcej i więcej. Nie wiedziała co robi. Jak to możliwe, że znalazła się sam na sam w apartamencie z Draconem Malfoyem? Naprawdę nic ją to teraz nie obchodziło. Nie przestając jej całować objął ją ramionami i podniósł przytulając jeszcze mocniej do siebie. Owinęła mu nogi wokół pasa i pozwoliła zanieść się do łóżka. Chłopak ściągnął koszulę. Dziewczyna podniosła ręce, a on jednym ruchem zrzucił jej sukienkę. Poczuła na ciele jego mocne pocałunki. Na nogach, brzuchu, rękach, szyi, plecach. W końcu oboje porzucili "resztki" ubrań i połączyli się w jedność. Dla Gryfonki był to pierwszy raz, ale jakże cudowny. Nie czuła się speszona ani zagubiona. Czuła jego gorące ciało przy swoim, delikatny oddech, czuła jego obecność w sobie. Nigdy tak jeszcze nie było. On pieścił jej młode, nagie piersi. W końcu późnym rankiem zasnęli przytuleni do siebie.
Dziewczyna obudziła się z uśmiechem na ustach gdy poczuła nagi tors Dracona obok siebie.
- Dzień dobry słoneczko. - Rozpromienił się widząc, że już nie śpi i pocałował delikatnie w policzek.
- Która godzina? - Przeciągnęła się Ginny.
- Piętnasta, kochanie. - Ścisnęła jego dłoń, a on przyciągnął ją do siebie. Po chwili zaburczało jej w brzuchu. Boże, jak to możliwe, że nie poczuła, jak bardzo jest głodna? Chłopak wstał i zaczął nakładać na talerz jajecznicę, tosty, bekon i jajko sadzone. Był taki cudowny. Smukły i giętki. Położył talerz koło dziewczyny a ona zjadła wszystko co jej przygotował. Ułożyła się w jego ramionach, pochyliła się i szepnęła:
- Zostań ze mną na dłużej. - Czule pocałował ją w czoło i odpowiedział:
- Już na zawsze.